اینجا هنوزهم

کمی زندگی معمولی برای لبخند خیلی ها کفایت میکند ...

من ازمیان همه شما

منتظر کسی بودم ،                      

که نیامد ... !

 تا هســـتم اِی رفـیق، ندانی که کیســتم 

روزی سُراغِ وقتِ من آئی، که نیــستم...!

شهریار

باد

ورقهای دفتر شعرم را

با خود برد،

فردا

تمام شهرعاشقت میشوند ...

مینویسم

که شب تار ، سحر میگردد

یک نفر مانده ازاین قوم ، که برمیگردد 

                   ای پادشه خـــوبان

دل بی تو ، به جان آمـــد ...

السلام علیک یا اباصالح المهدی

 ترسم از آن است

آنقدر پیر شوم ،

که دندانی برای روی جگر گذاشتن نداشته باشم ...!